در شبکه توزیع برق، باسداکت (Bus Duct) یا باسوی (Busway) به صفحات فلزی از جنس آلومینیوم یا مس گفته میشود که به عنوان کانالهایی برای انتقال و توزیع جریان الکتریکی قابل توجهی از آن استفاده میشود. در سالهای جدید این روش به عنوان یک جایگزین جدی برای سیستم سنتی کابل و سیم برق در صنایع پیشرفته و ساختمانهای بلند مرتبه مطرح شده است.
امروزه در اکثر صنایع پیشرفته در کشورهای توسعه یافته همانند، صنایع نفت و گاز و پتروشیمی، ساختمان های بلند مرتبه (برج ها)، خودروسازی، فولاد، سیمان، برای انتقال و توزیع برق، به جای استفاده از سیستمهای سنتی و قدیمی کابل، سینی و نردبان کابل و تابلو توزیع از روش دیگری با استفاده از سازههای پیش ساخته الکتریکی موسوم به باسداکت استفاده می گردد. این سیستم در قیاس با سیستم سنتی مرسوم هم به دلیل فنی و به دلیل اقتصادی از امتیازات بسیاری برخوردار است.
پس از محرز شدن این مزایا استفاده از سیستم باسداکت در سالهای اخیر در صنایع مختلف و از جمله نیروگاه ها، پست ها، شبکه های توزیع برق و کارخانجات بزرگ فولاد سازی، ساخت ماشین آلات سنگین و سبک جهت توزیع برق از باسداکت استفاده گردیده است.
در سال 1920 میلادی یعنی حدود 100 سال پیش در آمریکا، اولین ایده پیدایش باسداکت بوجود آمد. در این سال شرکت جنرال موتورز با توسعه واحدهای مختلف تولیدی خود با مشکل بزرگی دست به گریبان بود، تعدد تجهیزات برقی عموما با آمپراژهای بالا و لزوم جابجایی آنها و همچنین ازدحام کابلهایی که وظیفه انتقال انرژی از تابلوهای توزیع برق تا دستگاهها را برعهده داشتند، همه و همه باعث گردید این مشکل با شرکت جنرال الکتریک مطرح گردد و این شرکت پس از بررسی تئوری های مختلف برای اولین بار باسداکت هوا عایق را با بدنه فلزی طراحی و به شرکت جنرال موتورز ارائه نمود.
با ورود باسداکت و جایگزینی این سیستم بجای سیستم کابل، حجم زیادی از کابلهای برق بعلاوه سینی های حامل کابلها، نردبان کابلها همچنین تعداد زیادی از تابلوهای توزیع برق حذف گردیدند و بجای آنها، کانالهای پیش ساخته مدولار با قابلیت جابجایی آسان و سریع و توانایی انتقال و توزیع برق در ظرفیتهای بالاتر جایگزین شدند.
طولی نکشید که باسداکت به یکی از مولفههای غیرقابل جایگزینی در برق کشی ساختمان تبدیل شد. پس از شرکت جنرال الکتریک، به مرور زمان شرکتهای بزرگ و مطرح دیگری همچون اقدام به ساخت باسداکت نمودند.